زهرا گذشت و خاطره هایش هنوز هست            در مسجد مدینه صدایش هنوز هست

شهری که بود شاهد غم های فاطمه                 پر از صدای گریه؛ فضایش؛ هنوز هست

از گلشن امید، به تاراج حادثات                         گل رفته است و عطر وفایش هنوز هست

یاد مصیبتش نشد از سینه ها برون                   آن داغ بر دل همه؛ جایش ؛ هنوز هست  

در هر دلی که داشت تجلی؛ به جای ماند          در هر سری که بود هوایش؛ هنوز هست 

در خانه ای که فاطمه نه سال رنج دید                آثار غم به صحن و سرایش ؛ هنوز هست

در آستانه ی در آن روضه بهشت                         بانگ و نوای وا أبتایش هنوز هست   

راز و نیاز فاطمه را تا دهد گواه                             محراب هست و موج دعایش،‌ هنوز هست 

چون آرزوی خفته در آغوش سرد خاک                  محسن به جا نماند و عزایش، هنوز هست

گر سر زند به کلبه ی احزان او کسی                  پی می برد که شور و نوایش، هنوز هست

سودی نخواست از فدک اما به یادگار                   آن خطبه ی بلیغ و رسایش، هنوز هست    

تا انتقام مادر خود را کشد ز خصم                       مهدی که- باد جان به فدایش- هنوز هست